ကြာဇံစိုက်ပျိုးမှုနည်းစနစ်များ

ထုတ်လုပ်မှုနှုန်းမြင့်မားပြီး ရောဂါခုခံအားရှိသော မျိုးစိတ်များကိုရွေးချယ်ပါ။ ဥပမာ- Red Boy နှင့် Purple Crown။ Purple Crown သည် ဖွင့်လှစ်ထားသော စိုက်ခင်းအတွက် စံပြမျိုးစိတ်ဖြစ်ပါသည်။ onion စိုက်ပျိုးရေး၊ အလယ်အလတ်မှ ရောင်းချရန် ရက်ပိုနေသော ခြောက်သီးမျိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသည်။ Red Boy သည် နောက်ဆုံးပေါင်းစပ်မျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး နေ့လယ်ပိုင်းအမျိုးအစား၊ အလွန်စောစောင်းသော အမှည့်ရောက်မှု၊ မီးခိုးရောင်နီရောင်အရောင်နှင့် တောက်ပသောအပြင်ဘားရှိပါသည်။ အမှည့်သည် များပြားပြီး ပြားချပ်သို့မဟုတ် စပ်ဖီးယားပုံစံရှိပြီး အလျား ၇-၉ စင်တီမီတာနှင့် အနံ ၈-၁၀ စင်တီမီတာရှိပါသည်။ တစ်သီးချင်းစီ၏ အလေးချိန်မှာ ဂရမ် ၃၅၀ ခန့်ရှိပြီး အကြီးဆုံးသီးသည် ဂရမ် ၇၆၀ အထိရှိပါသည်။ အနည်းငယ်ပူစပ်ပြီး အခြောက်အများအပြားပါဝင်မှုကြောင့် စားသုံးရန်အတွက် အထူးသင့်လျော်ပါသည်။ မျိုးစိတ်သည် ရောဂါခုခံနိုင်ရည်ရှိပြီး အအေးခံနိုင်ရည်ရှိပြီး ပင်ပေါက်ခြင်းကိုခုခံနိုင်ပြီး ပေါက်ရောက်နိုင်ပြီး သိမ်းဆည်းရေးလည်း လွယ်ကူပါသည်။ စိုက်ပျိုးခြင်းမှ ရုတ်သိမ်းခြင်းအထိ နေ့ပေါင်း ၁၂၀ ခန့်ကြာပြီး နေ့လယ်ပိုင်းဒေသများတွင် ဆောင်းတွင်စိုက်ပျိုးရန် သင့်လျော်ပါသည်။ စီမံခန့်ခွဲမှုမှန်ကန်ပါက ထုတ်လုပ်မှုပမာဏသည် တစ်မူလအားဖြင့် ၈၅၀၀ ကီလိုဂရမ်အထိရှိနိုင်ပါသည်။

စိုက်ပျိုးသော စိုက်ပျိုးရေး

တရုတ်နိုင်ငံ ပက်ကျီးနယ်မှာ မြေဖွင့်စိုက်ခင်းများတွင် သီဇာသီက ၁၅ ရက်မှ ၃၀ ရက်အထိ ပဲပိုးစိုက်ပျိုးလေ့ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် အပင်စောင်းများကို မတ်လအလယ်ပိုင်းမှ နှစ်အဆုံးထိ စတင်စိုက်ပျိုးကြပါတယ်။ အပင်စောင်းများကို ဆဲလ် ၂၀၀ ပါဝင်သည့် ပြားတွင်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် မြေပြင်ပေါ်တွင် အခြောက်ခင်းပြီး စိုက်ပျိုးနိုင်ပါတယ်။ အခြောက်အမွှေးအတွက် ပီတာ၊ ဗာမီကျူလိုက်နှင့် ပါလိုက်တို့ကို ၁:၁:၁ အချိုးဖြင့် ရောစပ်ထားသော အမွှေးအတွက် ၁.၈ မီတာ အကျယ်ရှိသော မြေပြင်ချိုးကို ပြင်ဆင်ပေးရမှာဖြစ်ပြီး အခြောက်အတွက် ၇ စင်တီမီတာ ထက်ပို၍ ထားရမှာဖြစ်ပါတယ်။ အပင်စောင်းများကို ဆဲလ် ၂၀၀ ပါဝင်သည့် စေ့စိုက်စက်ဖြင့် စိုက်ပျိုးကြပြီး တစ်မူ (ဧက) လျှင် စေ့ပေါင်း ၆၀၀၀၀၀ စိုက်ပျိုးကြပါတယ်။ စိုက်ပျိုးမီတွင် ၅၀% ကလိုရိုဘရိုမိုဖီနော့ခ်စ် ဖော်မဲလ်ဒီဟိုက်ဒ်ကို ၃၀၀၀ ဆ ဖျော်ပြီး သို့မဟုတ် စိုက်ပျိုးမီ အခြောက်ကို ဓာတ်ပြားဖြင့် ရေပေးခြင်းဖြင့် အပိုဆေးပေးသင့်ပါတယ်။ အပင်စောင်းများအတွက် ၂၀ စင်တီမီတာ အနက်ရှိ မြေကို ရေလုံလောက်စွာ ပေးသင့်ပါတယ်။

အပူချိန်စီမံခန့်ခွဲမှု- ကြက်သွန်ဖြူစေ့များကောက်ရိုးထုတ်စဉ် အနည်းဆုံး ၄°C မှ အများဆုံး ၃၃°C အထိ အပူချိန်လိုအပ်ပြီး အကောင်းဆုံးအပူချိန်မှာ ၁၅-၂၅°C ဖြစ်ပါသည်။ ကောက်ရိုးထုတ်ပြီးနောက် အမြစ်များရဲ့ ကြီးထွားမှုအတွက် အနည်းဆုံး၊ အများဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးအပူချိန်မှာ အသီးသီး ၄°C၊ ၃၈°C နှင့် ၃၀°C ဖြစ်ပါသည်။ မြေပေါ်ရှိ အပင်ပေါက်များကြီးထွားရန် အနည်းဆုံး၊ အများဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးအပူချိန်မှာ အသီးသီး ၆°C၊ ၃၈°C နှင့် ၃၀°C ဖြစ်ပါသည်။ ကြက်သွန်ဖြူစေ့များကောက်ရိုးထုတ်ခြင်းနှင့် မြေဆုံးရှိ စိုထိုင်းဆသည် နီးစပ်စွာဆက်စပ်နေပါသည်။ မြေဆုံးရှိ စိုထိုင်းဆသည် ၁၀-၁၈% အကြားရှိနေပါက ကောက်ရိုးထုတ်နှုန်းသည် ၉၀% အထိရောက်နိုင်ပါသည်။ ကြက်သွန်ဖြူစေ့များကောက်ရိုးထုတ်ရာတွင် မီးဖြူလိုအပ်ခြင်းမရှိပါ။ သို့သော် မြေပေါ်တွင် ထုတ်ပြီးသောစေ့များသည်လည်း ကောက်ရိုးထုတ်နိုင်ပါသည်။ ကြက်သွန်ဖြူစေ့များကောက်ရိုးထုတ်ရာတွင် အောက်ဆီဂျင်ပိုမိုမလိုအပ်ပါ။

ရေနှင့်အမြောင်းစီမံခန့်ခွဲမှု- ပင်စိုက်ထုတ်လုပ်မှု၏ အလယ်နှင့်နောက်ပိုင်းအဆင့်များတွင် 2% ရောစပ်အမြောင်းဒြပ်ဖြေရည် (N-P-K ပါဝင်မှုသည် 16-16-16) ကို ၂-၃ ကြိမ် ဖျန်းလောင်းပေးပါ။ ပင်စိုက်ထုတ်လုပ်စဉ်အတွင်း နေ့စဉ် ၁၀ နာရီတွင် ပင်စိုက်ခင်းအား ရေလောင်းပေးရမည်ဖြစ်ပြီး အမြောင်းအား လုံလောက်စွာစိုစွတ်မှုရှိစေရန် သေချာစေပါ။

ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါစီမံခန့်ခွဲမှု- သံလွင်အညှောက်ပင် စိုက်ပျိုးရာတွင် မြေဆီလွှာကို ပိုးသတ်ရေးဆေးဖြင့် သန့်စင်ပေးခြင်းသည် ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါများကိုကာကွယ်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ Rhizoctonia solani နှင့် Fusarium oxysporum ကဲ့သို့သော ဘက်တီးရီးယားများကြောင့်ဖြစ်သော ရောဂါများကိုထိန်းချုပ်ရန် Hartzman ကိုအသုံးပြုနိုင်ပါသည်။ ဘက်တီးရီးယားအသက်ရှင် 1 ဘီလီယံကျော်ပါဝင်သော Hartzman မှုန့် 3 ကီလိုဂရမ်ကိုရေဖြင့် 300 ဆ ဖျော့ပြီး မြေကိုရေပေးသောအခါတွင်အသုံးပြုပါ။ Pseudomonas lilacina ကို 2.1 ဘီလီယံကျော် ဘက်တီးရီးယားအသက်ရှင်ပါဝင်သော 100 ဆဖြူးပြီးဖြန့်မှုရောပ်သော ဖြူးဆေးကို မြေကိုရေပေးသောအခါတွင် အသုံးပြုပါ။ အညှောက်ပင်အဆင့်အများစုတွင် ပိုးမွှားများကိုထိန်းချုပ်ရန် 1000 ဆဖြူးထားသော thiamethoxam 30% နှင့် 500 ဆဖြူးထားသော carbendazim 3% ကို ပေါင်းစပ်၍ဖြန်းပေးခြင်း သို့မဟုတ် 2000 ဆဖြူးထားသော bifenthrin နှင့် clothianidin ကို 2-3 ကြိမ်ဖြန်းပေးပါ။

အညှောက်ပင်စံနှုန်းများ- ရက်ပိုင်း ၆၀ အသက်ရှိပြီး အမြှးများ ကောင်းစွာဖွံ့ဖြိုးထားသော အမြစ်များ၊ မြေဆွေးခြစ်ခြင်းဖြင့် လွယ်ကူစွာ ဖယ်ရှားနိုင်သော မြေစုတ်များ၊ အရွက်များသည် ထူပြီး မကြီးထွားလွန်းခြင်း၊ ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါကင်းရှင်းခြင်း။

ကြာမျက်နှာသည် ရေလွှမ်းမူးခံရနိုင်မှုနည်းပါးပြီး အမြစ်ဖွံ့ဖြိုးမှုအားနည်းသဖြင့် မြေဆီထဲမှ အာဟာရဓာတ်များစုပ်ယူရာတွင် ကန့်သတ်ချက်ဖြစ်စေသည်။ ရေနှင့် အာဟာရဓာတ်ကို ထိန်းထားနိုင်သည့် သေးယုတ်သော မြေဆီတွင်စိုက်ပျိုးရန်အကြံပြုပါသည်။ မတ်လအစတွင် မြေဆီကိုအအေးပြိုသောအခါတွင် တစ်မူးလျှင် အော်ဂဲနစ်အာဟာရဓာတ် (NPK ပါဝင်မှု ၄.၀% အနည်းဆုံး၊ အော်ဂဲနစ်ပစ္စည်းပါဝင်မှု ၃၀% အနည်းဆုံး) ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ်၊ ရောနှောထားသောအာဟာရဓာတ် (N-P-K အချိုးအစား ၁၇-၁၇-၁၇) ၅၀ ကီလိုဂရမ် နှင့် ဖော်စစ်သော ဂရနွဲလ် ၃% ၁၀ ကီလိုဂရမ် ထည့်သွင်းပေးပို့ပါ။ အသုံးပြုမှု မြေဆီကိုတူးဖော်ပေးပို့ပါ။ မြေဆီကို စင်တီမီတာ ၃၀ နက်စွာတူးဖော်ပြီးနောက် မျက်နှာပြင်ကိုညှိပေးပို့ခြင်းဖြင့် မြေဆီ၏ လွတ်လပ်မှုနှင့် လေဝင်လေထွက်ကိုကောင်းမွန်စေရန် အားမြှင့်ပေးပါသည်။ မြေဆီပေါ်တွင် အာဟာရဓာတ်ဖြန့်ကျက်ပေးသည့်စက်ကိုအသုံးပြု၍ တောင်တန်းများကိုဖုံးအုပ်ပေးပို့ပါ။ တောင်တန်းတစ်ခုလျှင် ၂ ကြောင်းစီ ရေပေးသည့်ပိုက်များကိုထည့်သွင်းပေးပို့ပြီး မြေဆီကိုအပူပေးရန် ၁ မီတာချင်း အကျယ်ရှိသော ဖြူသော ပလပ်စတစ်ဖြင့်ဖုံးအုပ်ပေးပို့ရန် ရွေးချယ်ပါ။

အောက်ပေါင်းချိန်မှာ မတ်လ (၁၅) ရက်နှင့် (၃၀) ရက်ကြားဖြစ်ပြီး ဧကလျှင် ၁၇,၀၀၀ မှ ၂၀,၀၀၀ အထိ အပင်အများအနည်းဖြင့် စိုက်ပျိုးပါသည်။ တစ်ခုတည်းတွင် အတန်း(၄)တန်းစီရှိပြီး တောင်တန်း၏ အကျယ်မှာ (၅၅-၆၀) စင်တီမီတာရှိပြီး အမြင့်မှာ (၁၅-၂၀) စင်တီမီတာရှိပါသည်။ တောင်တန်း၏အလျားကို မြေဧရိယာအလျားအရ ဆုံးဖြတ်သတ်မှတ်ပြီး တောင်တန်းများကြားအကွာအဝေးမှာ (၁.၀-၁.၂) မီတာ၊ တန်းကြားအကွာအဝေးမှာ (၁၅.၅) စင်တီမီတာနှင့် အပင်ကြားအကွာအဝေးမှာ (၁၄) စင်တီမီတာရှိပါသည်။ ရေသုံးမျှတစွာဖြင့် ရေနှင့် အနှစ်ဓာတ်စာကို စီမံခန့်ခွဲနိုင်ရန် စိုက်ပျိုးမှုတွင် စိုက်ပျိုးရေထုတ်စနစ်ကို တပ်ဆင်ပေးပါ။

ကိစ္စရပ်စီမံခန့်ခွဲမှု

အမျိုးအစားပြောင်းပြီးနောက် မျှင်များကို စိုစွတ်မှုထိန်းသိမ်းရန်နှင့် မြက်ပေါက်ခြင်းကိုတားဆီးရန် မျှင်တူးများရှိ မြေကြီးကို မြေဖုံးဖြင့်ဖုံးလှယ်ပါ။ အမျိုးအစားပြောင်းပြီးနောက် မျှင်များကို ရေပေးပါ၊ မြေကြီးစိုစွတ်မှုရှိစေရန်နှင့် မြေကြီးတောင်လှိုဏ်များတွင် ရေစိမ့်ဝင်မှုဖြစ်စေရန် အလွန်နည်းပါးသော ရေပမာဏဖြင့် ရေပေးပါ၊ ဤသည်မှာ မြေကြီး၏ အပူချိန်ကို ပြန်လည်ထူထောင်ရာတွင် ကူညီပေးပါသည်။ ၁၀ ရက်ကြာပြီးနောက် နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ်များစွာပါဝင်သော ဓာတု fertilizer (၃၀-၅-၁၅) ကို ဧကလျှင် ၅ ကီလိုဂရမ်ချိန် ပြန်လည်ပေးပြီး ရေပေးပါ၊ နောက်တစ်ပတ်တွင် ရေပေးပြီး ၁၅ ရက်တစ်ကြိမ် ဓာတု fertilizer (၁၇-၁၇-၁၇) ကို ဧကလျှင် ၅-၁၀ ကီလိုဂရမ်ချိန် ပေးပါ၊ နောက်ပိုင်းတွင် ပိုတက်စီယမ်ဓာတ်များစွာပါဝင်သော ဓာတု fertilizer (၁၆-၆-၂၄) ကို တစ်ခါလျှင် ၅-၁၀ ကီလိုဂရမ်ချိန် အသုံးပြုပါ၊ အသီးခူးရှိန်းမည့် ၁၅ ရက်အလိုတွင် ရေပေးခြင်းနှင့် ဓာတု fertilizer ပေးခြင်းကိုထိန်းချုပ်ပါ။

ပြင်ပတွင် နံနှင့်သီးစိုက်ပျိုးမှုသည် အဖျော့ရောဂါနှင့် ပိုးမွှားများဖြစ်သည့် ဆော့ဖ်ရော့ခ်နှင့် အန္တရာဇီယံတို့၏ ထိခိုက်မှုကိုခံရတတ်သည်။ စိုက်ပျိုးပြီးနောက် ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါထိန်းချုပ်မှုအပေါ် အလေးထားရန်အရေးကြီးသည်။ ရေလောင်းပြီးနောက် ပိုးမွှားထိန်းချုပ်ရန် dimethoate ၏ 250 ဆ ဖြန်းပေးပါ၊ ဒုတိယအကြိမ်ရေလောင်းပြီးနောက် 30% thiamethoxam သို့မဟုတ် thiamethoxam ၏ 1000 ဆ ဖြန်းပေးပါ၊ ဘက်တီးရီယာပိုးမွှားကိုထိန်းချုပ်ရန် Hartzmyces မှုန့် ၃.၃ ကီလိုဂရမ် (ဂရမ်လျှင် ဘက်တီးရီယာအသက်ရှင် ၁ ဘီလီယံထက်ပိုနေသည့်) ကိုသုံးပါ၊ နောက်ပိုင်းတွင် ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါထိန်းချုပ်ရန် ၂.၅% carbendazim ၏ ၁၂၀၀ ဆ သို့မဟုတ် ၅% abamectin ၏ ၁၅၀၀ ဆ ကို ၁၅ ရက်တစ်ကြိမ်ဖြန်းပေးပါ။

ပေကျီးနီးယန်းတွင် နံနှင့်သီးများကို အများအားဖြင့် ဇွန်လနှောင်းမှ ဇူလိုင်လအစပိုင်းတွင် အပူပိုင်းနှင့် မိုးရာသီမဝင်မီ စုဆောင်းကြသည်။ အပူချိန်မြင့်မားမှုကြောင့် မီးလောင်ခြင်းနှင့် ရေလွှမ်းမှုကြောင့် ပျက်စီးခြင်းမှ ကာကွယ်ရန်အတွက် စုဆောင်းပါသည်။ စုဆောင်းသည့်အခါ 8 cm အချင်းနှင့် တစ်သီးလျှင် 375 g ဖြစ်ပါက အမှတ်အသားတပ်ပါသည်။ အမှတ်အသားမြင့်မားလေ အရည်အသွေးကောင်းမွန်လေဖြစ်သည်။

မီးခိုးရောင်မှ ပန်းရောင်အထိ အရောင်အသွေးများစွာရှိပြီး ဘူးသီးများသည် လုံးပုံသဏ္ဍာန် သို့မဟုတ် ပlatပုံသဏ္ဍာန်ဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့တွင် ချဉ်စပ်သောအရသာပါဝင်ပြီး ထုတ်လုပ်မှုအဆင့်မှာ အဆင့်မြင့်မားသော်လည်း သိမ်းဆည်းရေးအတွက် ခုခံနိုင်မှုမှာ နည်းပါးပါသည်။ အများအားဖြင့် အလတ်စားမှ နောက်ပိုင်းအထိ ကြီးထွားလာသော အမျိုးအစားများဖြစ်ပါသည်။

ဘူးသီးများသည် ပlatပုံ၊ ဝိုင်းပုံ သို့မဟုတ် ဥပုံသဏ္ဍာန်ဖြစ်ပြီး ကြေးဝါ-ဝါ သို့မဟုတ် အဖြူရောင်အပြင်အဆင်တွင် အညိုရောင် အလျားလိုက်အမှတ်များပါဝင်ပါသည်။ အသားသည် အနည်းငယ်ဝါကာ ချဉ်စပ်ပြီး အရည်အသွေးမြင့်မားပါသည်။ အခွံများတွင် ရေအနည်းငယ်သာပါဝင်ပြီး အိပ်စက်ခြင်းကာလမှာရှည်ကာ သိမ်းဆည်းရေးအတွက် အလွန်ကောင်းမွန်ပါသည်။ ထုတ်လုပ်မှုမှာ နိမ့်ပါးပြီး အများအားဖြင့် အလတ်စားမှ နောက်ပိုင်းအထိ ကြီးထွားလာသော အမျိုးအစားများဖြစ်ပါသည်။