تکنیک‌های کاشت پیاز

انواع پرمحصول و مقاوم به بیماری را انتخاب کنید، مانند رد بوی و پرپل کراون. پرپل کراون یک نوع متداول برای کشت در مزرعه باز است. پیاز کشت آن به‌عنوان پیاز پوست‌بنفش با روز متوسط تا بلند طبقه‌بندی می‌شود. رِد بُی آخرین رقم هیبریدی است که از نوع روز بلند، بسیار زودرس، با رنگ بنفش-قرمز تیره و براق است. شکل آن متوسط، مسطح یا کروی است، به‌طول ۷ تا ۹ سانتی‌متر و عرض ۸ تا ۱۰ سانتی‌متر. وزن هر پیاز حدود ۳۵۰ گرم است و بزرگترین آنها به ۷۶۰ گرم می‌رسد. طعم آن کمی تند است و دارای مقدار زیادی ماده خشک است، که آن را ایده‌آل برای فروش تازه می‌کند. این رقم مقاوم در برابر بیماری، متحمل به سرما، مقاوم در برابر استقرار زودهنگام (bolting) است و به‌راحتی قابل تکثیر و نگهداری است. از زمان کاشت تا برداشت حدود ۱۲۰ روز طول می‌کشد و برای کاشت بهاره در مناطق روز بلند مناسب است. با مدیریت مناسب، عملکرد تا ۸۵۰۰ کیلوگرم در مُو قابل دستیابی است.

کاشت بذر

در منطقه پکن چین، کشت پیاز در مزارع از تاریخ 15 تا 30 مارس انجام می‌شود. بنابراین، کاشت نشاء از اواسط تا اواخر دسامبر سال قبل آغاز می‌گردد. نشاءها را می‌توان با استفاده از جعبه‌های 200 سلولی یا به صورت مستقیم روی سطح خاک ردیف‌ها با پهن کردن بستر مناسب پرورش داد. مخلوط بستر باید با نسبت حجمی 1:1:1 از خاک торب، ورمیکولیت و پرلیت تهیه شود و عرض ردیف باید 1.8 متر باشد و ضخامت بستر 7 سانتی‌متر باشد. برای کاشت بذر از ماشین کاشت نشاء 200 سلولی استفاده می‌شود و نرخ کاشت حدود 600 هزار بذر در مو است. قبل از کاشت، بستر باید با محلول 3000 برابری فرمولدهید کلروبروموفنول 50 درصد یا آبیاری قطره‌ای ضد عفونی شود و پیشنهادی است که خاک بستر به ضخامت 20 سانتی‌متر به طور کامل آبیاری شود.

مدیریت دما: دانه‌های پیاز برای جوانه‌زنی به دمای حداقل ۴ درجه سانتی‌گراد و حداکثر ۳۳ درجه سانتی‌گراد نیاز دارند، و دامنه دمایی بهینه بین ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. پس از جوانه‌زنی، دمای حداقل، حداکثر و بهینه برای رشد ریشه‌های جوان به ترتیب ۴ درجه سانتی‌گراد، ۳۸ درجه سانتی‌گراد و ۳۰ درجه سانتی‌گراد است. برای رشد شاخسارهای جوان هوایی، دمای حداقل، حداکثر و بهینه به ترتیب ۶ درجه سانتی‌گراد، ۳۸ درجه سانتی‌گراد و ۳۰ درجه سانتی‌گراد است. رطوبت خاک با جوانه‌زنی دانه‌ها ارتباط نزدیک دارد؛ زمانی که محتوای رطوبتی خاک بین ۱۰ تا ۱۸ درصد باشد، میزان جوانه‌زنی می‌تواند به ۹۰ درصد برسد. دانه‌های پیاز برای جوانه‌زنی به نور نیاز ندارند، اما دانه‌هایی که در معرض هستند نیز پس از کاشت قادر به جوانه‌زنی هستند. جوانه‌زنی دانه‌های پیاز به سطوح بالای اکسیژن نیاز ندارد.

مدیریت آب و کود: در مراحل میانی و پایانی کاشت نهال، محلول ۲٪ کود ترکیبی (با محتوای N-P-K به میزان ۱۶-۱۶-۱۶) را ۲ تا ۳ بار اسپری کنید. در طول دوره کاشت نهال، زیرstrate بستر کشت را هر روز در ساعت ۱۰ صبح آبیاری کنید تا زیرstrate کاملاً مرطوب شود بدون اینکه آب اضافی از آن خارج شود.

مدیریت آفات و بیماری‌ها: برای پیشگیری از آفات و بیماری‌ها، ضروری است که در زمان کشت نشاء پیاز، خاک را ضد عفونی کنید. هارتزمن می‌تواند برای کنترل بیماری‌های ناشی از عوامل بیماری‌زا مانند Rhizoctonia solani و Fusarium oxysporum استفاده شود. 3 کیلوگرم پودر هارتزمن (با حداقل 1 میلیارد باکتری زنده در گرم) را در آب به میزان رقیق‌سازی 300 برابر تهیه کنید و اقدام به آبیاری سطحی نمایید؛ همچنین 10 کیلوگرم دانه‌های phoxim 3% و محلول 100 برابر رقیق‌شده Pseudomonas lilacina (با حداقل 2.1 میلیارد باکتری زنده در گرم) را برای آبیاری سطحی استفاده کنید تا از آفات زیرزمینی کاسته شود. در مراحل میانی تا پایانی کشت نشاء، بسته به وضعیت آفات، سم thiamethoxam 30% را به میزان رقیق‌سازی 1000 برابر همراه با carbendazim 3% به میزان رقیق‌سازی 500 برابر یا bifenthrin و clothianidin 30% به میزان رقیق‌سازی 2000 برابر 2 تا 3 بار به صورت محلول‌پاشی انجام دهید تا از شپشک‌ها کنترل شود.

استانداردهای نشاء: ۶۰ روزه، ارتفاع گیاه ۱۵-۲۵ سانتی‌متر، ۴-۵ برگ واقعی، قطر ساقه ۰٫۶-۰٫۷ سانتی‌متر، گره‌های کوتاه، ساقه‌های قوی، برگ‌های بزرگ؛ ریشه‌های الیافی خوب توسعه یافته، خاک به راحتی می‌تواند بدون شکستن کند، برگ‌ها ضخیم و بیش از حد رشد نکرده هستند، فاقد آفات و بیماری.

پیاز مقاومت ضعیفی در برابر سیل دارد و رشد ریشه‌ی آن محدود است، که این امر توانایی آن را در جذب مواد مغذی از خاک محدود می‌کند. کشت آن را در خاک‌های حاصلخیز و شل که توانایی نگه‌داشتن آب و مواد مغذی را دارند، پیشنهادی می‌باشد. پس از آب‌گرفتن زمین در اوایل مارس، 1000 کیلوگرم کود آلی (دارای حداقل 4.0 درصد مواد NPK و حداقل 30 درصد ماده آلی) در هر مو، 50 کیلوگرم کود مرکب (نسبت N-P-K به میزان 17-17-17)، و 10 کیلوگرم گرانول‌های فوکسیم 3 درصدی در هر مو مصرف کنید. پس از درخواست ، خاک را شخم بزنید. خاک را به عمق 30 سانتی‌متری به خوبی عمیق کنید، سپس آن را صاف کنید تا شلی و تهویه‌ی آن بهبود یابد. از دستگاه پوشاننده کود برای پوشش دادن پشته‌ها استفاده کنید، در هر پشته 2 نوار آبیاری قطره‌ای قرار دهید، و از فیلم مالچ سفید به عرض 1 متر انتخاب کنید تا به افزایش دمای خاک در اوایل بهار کمک کند.

زمان کاشت از 15 تا 30 مارس است، با 17000 تا 20000 بوته در هر مو. هر ردیف چهار ردیف دارد، عرض سطح ردیف 55-60 سانتی‌متر و ارتفاع ردیف 15-20 سانتی‌متر است. طول ردیف‌ها به طول زمین بستگی دارد، فاصله ردیف‌ها 1.0-1.2 متر، فاصله بین ردیف‌های کاشت 15.5 سانتی‌متر و فاصله بوته‌ها 14 سانتی‌متر است. تجهیزات آبیاری قطره‌ای را برای مدیریت یکپارچه آب و کود نصب کنید تا از مصرف آب و کود کاسته شود.

مدیریت مزرعه

پس از انتقال نشاء، خاک اطراف سوراخ‌های نشاء را با خاک بپوشانید تا رطوبت حفظ شود و رشد علف‌های هرز جلوگیری شود. بلافاصله پس از انتقال نشاء آبیاری کنید، به‌گونه‌ای که خاک مرطوب شده و آب از روی لکه‌ها (براق‌ها) عبور کند؛ این امر به بازگرداندن دمای خاک کمک می‌کند. پس از ۱۰ روز دوباره آبیاری کنید و در هر مو (حدود ۰/۱۶۷ جریب) ۵ کیلوگرم کود مرکب با نیتروژن بالا (۳۰-۵-۱۵) استفاده کنید؛ سپس هر ۷ روز یک‌بار آبیاری کنید و هر ۱۵ روز یک‌بار ۵ تا ۱۰ کیلوگرم کود مرکب (۱۷-۱۷-۱۷) در هر مو مصرف کنید؛ در مراحل بعدی از کود مرکب با پتاسیم بالا (۱۶-۶-۲۴)، هر بار ۵ تا ۱۰ کیلوگرم استفاده کنید؛ ۱۵ روز قبل از برداشت، آبیاری و کوددهی را کنترل کنید.

کشت پیاز در مزرعه مستعد حمله تریپس و بیماری‌هایی مانند گند کردن نرم و آنتراکنوز است. پس از کاشت، کنترل آفات و بیماری‌ها امری مهم است. پس از آبیاری، محلول 250 برابر دیمتوات را برای کنترل علف‌های هرز به کار ببرید؛ پس از دومین آبیاری، سم 30٪ تیامتوکسام را با رقت 1000 برابر یا تیامتوکسام را برای کنترل تریپس اسپری کنید؛ 3.3 کیلوگرم پودر هارتزماایس (دارای حداقل 1 میلیارد باکتری زنده در گرم) را برای کنترل بیماری‌های قارچی استفاده کنید؛ سپس هر 15 روز یک بار سم کربندازیم 2.5٪ با رقت 1200 برابر یا آبامکتین 5٪ با رقت 1500 برابر را برای کنترل آفات و بیماری‌ها اسپری کنید.

در بیجنگ، پیازها عموماً از اواخر ژوئن تا اوایل ژوئیه قبل از فصل گرما و بارش باران برداشت می‌شوند تا از سوختگی دمای بالا و گند کردن ناشی از سیل جلوگیری شود. استاندارد دسته‌بندی برای برداشت قطر 8 سانتی‌متر و وزن 375 گرم در هر میوه است، که دسته‌های بالاتر کیفیت بهتری دارند.

بُلْب‌ها کروی یا مُسطَح هستند و از نظر رنگ از بنفش تا صورتی متغیرند. آنها طعم تند و قوی دارند. عملکرد بالایی دارند و مقاومت کمتری در برابر انبارداری نشان می‌دهند، و عمدتاً از گونه‌های متوسط تا دیررس هستند.

بُلْب‌ها به شکل مُسطَح، گرد یا بیضی‌شکل هستند، با پوست خارجی مسی-زرد یا زرد روشن و خطوط طولی قهوه‌ای. گوشت آنها کمی زرد رنگ، شیرین و تند است و از کیفیت بالایی برخوردار است. پوسته‌ها حاوی آب کمی هستند، دوره خواب طولانی‌تری دارند و قابلیت انبارداری بالایی دارند. عملکرد نسبتاً پایین است، و اغلب گونه‌ها، گونه‌های متوسط تا دیررس هستند.